Eleuthero

Eleuthero to wzmacniająca roślina lecznicza pochodząca ze wschodniej części Rosji. Nie bez powodu nazywa się ją również żeń-szeniem syberyjskim, ponieważ nie tylko jest podobna do żeń-szenia chińskiego, ale ma również podobne działanie wzmacniające, chociaż jej składniki aktywne są zupełnie inne.

Eleuthero należy do roślin leczniczych o działaniu adaptogennym, co oznacza, że działa wzmacniająco, ale nie uszkadza organizmu. Dzięki temu doskonale nadaje się do odzyskiwania sił po ciężkich chorobach, a także jako wsparcie w starszym wieku lub przy chorobach przewlekłych. Eleuthero można również stosować w celu wzmocnienia układu odpornościowego, aby lepiej radzić sobie z chorobami zakaźnymi.

Opis roślin

Eleuthero pochodzi z północnych szerokości geograficznych. Wieloletnia roślina liściasta osiąga zwykle wysokość od 3 do 5 metrów, czasami nawet do 7 metrów. Jest to niewielki krzew, który często się wspina.

Rośliny Eleuthero są słabo rozgałęzione i mają kolce na łodygach. To prawdopodobnie stąd pochodzi nazwa "kolczasty Panax". Owalne liście są zwykle zgrupowane po pięć i wyglądają jak dłoń. Pojedyncze liście są nieco ząbkowane i mają czubek. Małe, żółte kwiaty są ułożone kuliście i osadzone na niewielkich łodyżkach.

Z kwiatów rozwijają się czarne, okrągłe owoce, które rosną blisko siebie w kulistym kształcie. Owoce przypominają owoce bluszczu, ale także żeń-szenia. Dlatego roślina ta jest prawdopodobnie nazywana żeń-szeniem syberyjskim lub Panax, a także dlatego, że działanie Eleuthero jest podobne do działania żeń-szenia. W końcu wszystkie trzy rośliny: korzeń tajgi, bluszcz i żeń-szeń należą do rodziny roślin araliowatych.

Charakterystyka

Nazwa naukowa
Eleutherococcus senticosus.

Rodzina roślin
Araliaceae.

Inne nazwy
Syberyjska Żeń-szeńEleutherococcus, Diabelski krzew, Korzeń Panax, Korzeń mocy, Rosyjski żeń-szeń.

Używane części instalacji
Korzeń.

Składniki
Eleutherozydy, saponiny trójterpenowe, lignany, proste pochodne fenylopropanu, pochodne kumaryny, izofraksydyna, sterole, glukozyd ß-sitosterolu, polisacharydy.

Okres zbiorów
Jesień.

Właściwości lecznicze

Główne zastosowanie: Tonik.

Efekty lecznicze

• • • • Obrona
      • Adaptogen
      • Adrenalina
      • Stymulowanie
      • Przeciwutleniacz
      • Normalizacja ciśnienia krwi
      • Diuretyk
      • Immunomodulujące
      • Tonizujący
        
        

Obszary zastosowań

• • • • Słabość defensywy
      • Zapalenie stawów
      • Wysokie ciśnienie krwi
      • Burnout
      • Wyczerpanie
      • Zapalenie żołądka i jelit
      • Utrata pamięci
      • Zakażenia
      • Problemy z koncentracją
      • Brak wyników
      • Zapalenie żołądka i jelit
      • Zmęczenie
      • Nerwowość
      • Niskie ciśnienie krwi
      • Rekonwalescencja
      • Reumatyzm
      • Bezsenność
      • Słabość
      • Stres
      • Niepokój
        
        

Formy przygotowania

Żeń-szeń syberyjski może być stosowany m.in. w postaci nalewki lub proszku. Najpopularniejszym sposobem jego stosowania jest tradycyjnie nalewka. Jednak coraz bardziej popularne staje się stosowanie go w postaci kapsułek (proszku), ponieważ wiele roślin leczniczych przyjmuje się obecnie w postaci kapsułek.

Nalewka

Aby samodzielnie sporządzić nalewkę z Eleuthero, należy zalać w zakręcanym słoju podwójne ziarno lub spirytus winny, tak aby wszystkie części rośliny zostały przykryte, i pozostawić mieszaninę zamkniętą na 2 do 6 tygodni. Następnie przecedzić i przelać do ciemnej butelki. Zażywać 10-50 kropli nalewki od jednego do trzech razy dziennie. Jeśli nalewka jest zbyt skoncentrowana, można ją rozcieńczyć wodą.

Proszek

Zalecana dzienna dawka sproszkowanego Eleuthero wynosi 2-3 g dziennie. Jeśli masz kapsułki zawierające 500 mg każda, oznacza to, że powinieneś przyjmować 4 do 6 kapsułek dziennie. Kapsułki najlepiej przyjmować w ciągu dnia (2 - 3 razy dziennie). Należy pić dużo płynów, aby ułatwić połknięcie kapsułek.

Moce uzdrawiające

Eleuthero należy do grupy adaptogenów, do której należą również żeń-szeń, ashwagandha i amla. Rośliny lecznicze o właściwościach adaptogennych to rośliny lecznicze, które ogólnie rzecz biorąc wzmacniają bez szkody dla zdrowia. Korzeń tajgi został przebadany naukowo przez oficjalne komisje fitoterapii, np. komisję E, i został uznany za skuteczny.

Eleuthero jest niespecyficznym środkiem pobudzającym ze względu na zawartość różnych składników. Działanie korzenia tajgi jest podobne do działania żeń-szenia chińskiego, z którym korzeń tajgi jest również spokrewniony. Jednak poszczególne składniki aktywne są bardzo różne, a co za tym idzie, różne są także sposoby działania.

Dzięki korzeniowi tajgi zaobserwowano, że zwiększa się liczba i aktywność limfocytów T. Wzmacnia to układ odpornościowy, a organizm może lepiej zwalczać infekcje. Wzmacnia to układ odpornościowy i organizm może lepiej zwalczać infekcje. Korzeń tajgi jest zatem zalecany jako profilaktyka przeciw infekcjom wirusowym. Ponadto korzeń tajgi zmniejsza wydzielanie adrenaliny. Oznacza to, że korzeń tajgi może być stosowany w przypadku niepokoju i nerwowości. Przeciwdziała on negatywnym skutkom stresu.

Należy również podkreślić regulujące ciśnienie krwi działanie żeń-szenia syberyjskiego. Oznacza to, że niskie ciśnienie krwi jest wzmocnione, a wysokie ciśnienie krwi jest obniżone. Korzeń tajgi nie powinien być jednak stosowany, gdy ciśnienie krwi jest bardzo wysokie.

Uwaga:
Dla bezpieczeństwa osoby cierpiące na bardzo wysokie ciśnienie krwi, zawał serca lub wysoką gorączkę nie powinny stosować korzenia tajgi, nawet jeśli konkretne problemy związane ze stosowaniem korzenia tajgi w tych przypadkach nie są do końca znane.

Historia

W swojej rosyjskiej ojczyźnie żeń-szeń syberyjski jest od dawna znany jako roślina lecznicza. Na Olimpiadzie w Moskwie rosyjscy sportowcy zażywali żeń-szeń syberyjski, aby się wzmocnić. Od tego czasu korzeń tajgi stał się bardzo popularny w całej Rosji. W międzyczasie korzeń tajgi jest również wykorzystywany jako roślina lecznicza w Europie. Korzeń tajgi występuje również na Syberii, w dorzeczu rzeki Amur, w północno-wschodnich Chinach, np. w Mandżurii, Korei Północnej i na japońskiej wyspie Hokkaido.

Wskazówki dotyczące zbierania

Ponieważ żeń-szeń syberyjski nie pochodzi z Europy Środkowej, jego zbiór w tym kraju jest zazwyczaj niemożliwy. Zbiory są możliwe jedynie w przypadku uprawy w ogrodzie. Jesienią wykopuje się korzenie w pełni rozwiniętych roślin. Następnie korzenie są czyszczone i suszone na powietrzu.